កុមារមិនគួរត្រូវបានមើលរំលងក្នុងការឆ្លើយតបនឹងជំងឺកូវីដ១៩
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១រាជរដ្ឋាភិបាល គួរចាប់ផ្ដើមចាត់ទុកសិទ្ធិ និងសុខុមាលភាពរបស់កុមារ ជាបញ្ហាស្នូលមួយ ក្នុងការបន្តកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ដើម្បីគ្រប់គ្រងនិងទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលជាសកលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ។ ការរស់នៅរបស់កុមារ ត្រូវបានកែប្រែយ៉ាងខ្លាំង ដោយការបន្តបិទការសិក្សាដោយផ្ទាល់ និងវិធានការបិទខ្ទប់ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយយន្តការជាច្រើនទៀតគួរត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីគាំទ្រ និងការពារសិទ្ធិនិងតម្រូវការរបស់កុមារ ។
នាថ្ងៃប្រារព្ធទិវាសិទ្ធិកុមារអន្តរជាតិនេះ សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (“អង្គការលីកាដូ”) កំពុងចេញផ្សាយជាបន្តបន្ទាប់នូវសម្រង់សម្ដីពីកុមារ និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ ដែលការរស់នៅរបស់ពួកគេ ត្រូវបានទទួលរងផលប៉ះពាល់ដោយវិធានការឆ្លើយតបទៅនឹងជំងឺកូវីដ១៩ ។ ពួកគេបានសម្រេចចិត្ត ចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្លួន និងពិពណ៌នាលម្អិតពីវិធានការទប់ស្កាត់វិបត្តិជាសកលនេះ ដែលបានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សា សុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ ជាពិសេសកុមារដែលជាប់នៅក្នុងតំបន់បិទខ្ទប់ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច ។
សិទ្ធិ សុខុមាលភាព និងសំឡេងរបស់កុមារ គួរតែជាអាទិភាព នៅគ្រប់វិធានការឆ្លើយតបចំពោះវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ នៅកម្ពុជា
លោក អំ សំអាត, នាយករងទទួលបន្ទុកកម្មវិធីឃ្លាំមើលនៃអង្គការលីកាដូ
លោក អំ សំអាត នាយករងទទួលបន្ទុកកម្មវិធីឃ្លាំមើលនៃអង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “តម្រូវការរបស់កុមារ មិនគួរត្រូវបានមើលរំលងទៀតទេ ។ សិទ្ធិ សុខុមាលភាព និងសំឡេងរបស់កុមារ គួរតែជាអាទិភាព នៅគ្រប់វិធានការឆ្លើយតបចំពោះវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ នៅកម្ពុជា” ។
អស់រយៈពេលជាងមួយឆ្នាំ សិស្សានុសិស្សកម្ពុជា ប្រមាណ ៣,២ លាននាក់ បានប្រឈមនឹងបញ្ហាអូសបន្លាយនៃការបិទសាលារៀន ។ ថ្នាក់រៀននៅទូទាំងប្រទេសនៅទំនេរចោល ដោយសារការរឹតត្បិតនៅទូទាំងប្រទេស មិនថាហានិភ័យនៃការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ នៅតំបន់ណាមួយនោះទេ ។ ដំបូងឡើយ សាលារៀនត្រូវបានបិទ កាលពីខែមីនា ឆ្នាំ២០២០ ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក សាលារៀនភាគច្រើននៅបន្តបិទ និងបានបើកវិញត្រឹមរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ រហូតដល់ការបិទចុងក្រោយដែលត្រូវបានប្រកាស បន្ទាប់ពីការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺកូវីដ១៩ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ “២០ កុម្ភៈ” ។ ខណៈដែលប្រទេសកំពុងបើកឡើងវិញ ស្ថានភាពនៃការបិទសាលារៀន នៅមិនទាន់ផ្លាស់ប្ដូរ ឬត្រូវបានដោះស្រាយដោយរាជរដ្ឋាភិបាលនៅឡើយទេ ។
ការបិទសាលារៀន បានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់កុមារទាំងអស់ខុសៗគ្នា ។ កុមារដែលនៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ ឬរៀននៅសាលារៀនដែលមានធនធានតិចតួច និងកុមារដែលរស់នៅតាមជនបទ ត្រូវបានមើលរំលងដោយគ្មានមធ្យោបាយសមស្រប និងគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទទួលបានការអប់រំនោះទេ ។ ឯកសារសិក្សាជាក្រដាស មិនបានចែកចាយដល់កុមារគ្រប់គ្នាទេ ហើយប្រសិនបើគ្មានទូរស័ព្ទវ័យឆ្លាត កុំព្យូទ័រ ទីតាំងរៀនសូត្រសមរម្យ និងសេវាអ៊ីនធឺណិតល្អទេ នោះប្រសិទ្ធភាពនៃការសិក្សាពីចម្ងាយ គឺមិនអាចធ្វើទៅរួចឡើយសម្រាប់កុមារជាច្រើន ជាពិសេសកុមារដែលសិក្សានៅសាលារដ្ឋ ។ ឪពុកម្ដាយ និងអាណាព្យាបាល ក៏ត្រូវបានរងសម្ពាធខ្លាំងដែរ ដោយសារអ្នកខ្លះខ្វះចំណេះដឹង ពេលវេលា ឬធនធាន ដើម្បីជួយគាំទ្រការសិក្សានៅផ្ទះរបស់កូនៗពួកគេឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព ។ គ្រួសារជាច្រើនដែលប្រឈមនឹងការធ្លាក់ចុះប្រាក់ចំណូលអំឡុងពេលរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ពុំមានលទ្ធភាពទិញសម្ភារៈ និងផ្ដល់ការគាំទ្រចាំបាច់ ដល់កូនៗរបស់ពួកគេទេ ។
កាលពីខែមីនា ឆ្នាំ២០២១ ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ក្នុងកិច្ចសហការជាមួយក្រុមការងារក្នុងវិស័យអប់រំ និងអង្គការដទៃទៀត បានចេញផ្សាយការវាយតម្លៃពីតម្រូវការនៃវិស័យអប់រំ ដែលពិពណ៌នាលម្អិតយ៉ាងច្បាស់ៗនូវវិសមភាពក្នុងការទទួលបានការអប់រំ អំឡុងពេលមានវិបត្តិជំងឺសកលនេះ ។ ប្រមាណ ៣០% នៃសិស្សានុសិស្ស ដែលត្រូវបានស្ទង់មតិ មិនបានប្រើប្រាស់ទម្រង់ណាមួយ នៃការសិក្សាពីចម្ងាយនោះទេរួមមាន ឯកសារសិក្សាជាក្រដាស ការសិក្សាតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ឬការផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ ។ ហើយក្នុងចំណោមសិស្សានុសិស្ស ៧០% ដែលមានលទ្ធភាពក្នុងការទទួលបានការសិក្សាពីចម្ងាយ ពួកគេច្រើនជាងមួយភាគបី បានចំណាយពេលតិចជាងមួយម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ក្នុងការចូលរួមក្នុងសកម្មភាពសិក្សា ។
នេះបង្កើតឱ្យមានបរិយាកាសមួយ ដែលធ្វើឱ្យកើនឡើងនៃអត្រាបោះបង់ការសិក្សា និងពលកម្មកុមារ ។ កុមារ ជាពិសេសក្មេងស្រី ក៏បានរៀបរាប់ពីការចំណាយពេលច្រើនជាងមុនដើម្បីធ្វើការងារផ្ទះ ចាប់តាំងពីការបិទសាលារៀន ។ ការវិភាគរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បង្ហាញថា សិស្សានុសិស្សយ៉ាងតិច ១៦% ត្រូវបានប្រឈមនឹងការបោះបង់ការសិក្សា ហើយ៦% ពេលនេះកំពុងធ្វើការពេញម៉ោង ក្រោយពីការបិទសាលារៀន ។
ប៉ាវាបានខ្ចីលុយគេទៅបង់សាលាកូនឱ្យរៀន... ពួកខ្ញុំត្រូវផ្អាកកូនខ្ញុំអាពៅ ខ្ញុំអត់មានលុយបង់សាលារៀន
ម្ដាយរបស់កុមារពីរនាក់ ម្នាក់អាយុ ១០ឆ្នាំ និងម្នាក់ទៀត អាយុ ៦ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖ “សុខចិត្តឱ្យកូនស្រីច្បង រៀនតែមួយពេល រៀនតែខ្មែរ … អ៊ីចឹងប៉ាវាបានខ្ចីលុយគេទៅបង់សាលាកូនឱ្យរៀន... ពួកខ្ញុំត្រូវផ្អាកកូនខ្ញុំអាពៅ ខ្ញុំអត់មានលុយបង់សាលារៀន។”
បន្ថែមលើសពីការបិទសាលារៀន ការបិទខ្ទប់ដ៏គួរឱ្យខ្លាចនៅតំបន់ជាច្រើន បាននាំឱ្យកុមារខ្វះលទ្ធភាពក្នុងការទទួលបានអាហាររូបត្ថម្ភ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ចាំបាច់ផ្សេងៗផងដែរ ។ មធ្យោបាយក្នុងការទទួលបានសេវាថែទាំសុខភាពដូចជា ការចាក់វ៉ាក់សាំង និងសុខភាពម្ដាយ ត្រូវបានរារាំង និងពន្យារពេល ។
ភាពតានតឹងផ្លូវចិត្តរបស់កុមារ ភាពភ័យខ្លាច និងការព្រួយបារម្ភ បានកើតឡើង ខណៈដែលពួកគេត្រូវបិទខ្ទប់នៅក្នុងផ្ទះ និងប្រឈមមុខនឹងជំងឺរីករាលដាលជាសកលដែលមិនស្គាល់មុខនេះ ។ យោងតាមការវាយតម្លៃរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា កុមារម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រាំនាក់ បានរាយការណ៍ដោយខ្លួនឯងថា ពួកគេកំពុងជួបបញ្ហាប្រឈមបន្ថែមនៃអំពើហិង្សា ការរំលោភបំពាន ឬការកេងប្រវ័ញ្ច ។ នៅពេលដែលមានការបិទខ្ទប់ខ្លាំងនៅក្នុងប្រទេស កុមារជាច្រើនបានជួបប្រទះការបំភិតបំភ័យ ដោយការដាក់ពង្រាយកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ នៅជិតលំនៅឋានរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេជាច្រើន ក៏ជាប់នៅក្នុងលំនៅឋានបិទជិតដោយគ្មានសម្ភារៈប្រើប្រាស់ចាំបាច់ ។ ការកាត់ផ្ដាច់ក្នុងការលេង ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាក្នុងសង្គម និងការតាមដានសុខភាពទាំងនេះ បានធ្វើឡើងយ៉ាងទូលំទូលាយ ដោយគ្មានមធ្យោបាយគាំទ្រលើសេវាចិត្តសង្គម ។
ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកជាប់ពន្ធនាគារជាអនីតិជន និងក្មេងតាមម្ដាយនៅក្នុងមណ្ឌលឃុំឃាំង ជាងមួយពាន់នាក់ មិនត្រឹមតែប្រឈមនឹងហានិភ័យទាំងនេះទេ ប៉ុន្តែក៏ប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺកូវីដ១៩ នៅក្នុងពន្ធនាគារកម្ពុជាដែលមានស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់ និងចង្អៀតណែនខ្លាំង ។
ខណៈដែលប្រទេសកម្ពុជាកំពុងបន្តប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺកូវីដ១៩ សិទ្ធិរបស់កុមារ គួរត្រូវបានកំណត់ជាអាទិភាពបន្ទាន់មួយ ។ យើងខ្ញុំ សូមសំណូមពរឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាល និងភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ឱ្យចាត់ទុកសិទ្ធិ និងតម្រូវការរបស់កុមារ ជាបញ្ហាស្នូលមួយ ក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះជំងឺកូវីដ១៩ និងធានាថា គ្មានកុមារណាម្នាក់ ត្រូវបានមើលរំលង ។ កុមារ គួរទទួលបានសមភាពក្នុងការសិក្សាដោយមានគុណភាព ទទួលបានការគាំទ្រ និងមធ្យោបាយចាំបាច់ ហើយឪពុកម្ដាយ និងអាណាព្យាបាល គួរទទួលបានការគាំទ្រទាំងផ្នែកសង្គម និងហិរញ្ញវត្ថុ ដែលពួកគេត្រូវការ សម្រាប់សុខុមាលភាពកូនៗរបស់ពួកគេ អំឡុងពេលមានវិបត្តិជាសកលនេះ ៕
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖
▪ លោក អំ សំអាត នាយករងទទួលបន្ទុកកម្មវិធីឃ្លាំមើលនៃអង្គការលីកាដូ តាមរយៈ Signal: +85510327770 (ភាសាខ្មែរ)
▪ លោក ម៉ៅ សុបញ្ញា ប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកតស៊ូមតិនៃអង្គការលីកាដូ តាមរយៈ Signal: +85589910115 (ភាសាអង់គ្លេស)
PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
- ឯកសារទាក់ទង
- ចំណងជើង & មូលបទ
- បញ្ហាកុមារ សិទិ្ធមនុស្សទូទៅ