កុមារដែលត្រូវបានបញ្ជូនចេញពីប្រទេសកម្ពុជាដោយលួចលាក់៖ ការក្លែងបន្លំ និងអំពើដែលត្រូវបានអះអាងថា ជាអំពើពុករលួយក្នុងប្រព័ន្ធស្មុំកូនអន្តរប្រទេស
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី៣០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៨
នៅចន្លោះចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ និងឆ្នាំ២០០៩ កុមារកម្ពុជារាប់ពាន់នាក់ ត្រូវបានគ្រួសារជាជនបរទេសសុំយកទៅចិញ្ចឹមនៅក្រៅប្រទេស។ អំឡុងពេលនោះ មានការលើកឡើងថា កុមារកម្ពុជាជាច្រើន មិនមែនជាកុមារកំព្រាទេ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានឳពុកម្ដាយយកមកផ្ញើនៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាដើម្បីឱ្យជួយចិញ្ចឹម ដោយសារភាពក្រីក្រខ្លាំង។ ឳពុកម្ដាយទាំងនោះបានយកពួកគេមកផ្ញើនៅមណ្ឌលកុមារកំព្រា ដោយសារយល់ឃើញថា ពួកគេអាចនឹងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនៅថ្ងៃក្រោយ។ ឳពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ មិនបានព្រមព្រៀងក្នុងដំណើរការស្មុំកូនទេ។ ប៉ុន្តែនាយកមណ្ឌលកុមារកំព្រាទៅវិញទេ ដែលបានគ្នាជាមួយអាជ្ញាធរក្នុងតំបន់ ដើម្បីធ្វើឯកសារមិនពិតដោយអះអាងថា កុមារទាំងនោះជាកុមារកំព្រា ឬត្រូវបានឳពុកម្ដាយបោះបង់ចោល។
នៅពេលមានភ័ស្ដុតាងជាច្រើនបញ្ជាក់លើករណីនេះកាន់តែច្បាស់ ប្រទេសជាច្រើនបានសម្រេចផ្អាកការស្មុំកូនពីប្រទេសកម្ពុជា ហើយនៅឆ្នាំ២០០៩ ប្រទេសកម្ពុជាក៏បានសម្រេចផ្អាកដំណើរការលើបញ្ហានេះផងដែរ។ ភាគច្រើន ឳពុកម្ដាយរបស់កុមារដែលត្រូវបានសុំយកទៅចិញ្ចឹមនៅក្រៅប្រទេសគឺមិនចេះអក្សរ និងមិនសូវយល់ដឹងពីសិទ្ធិ ឬមិនស្គាល់ស្ថាប័នដែលអាចជួយអន្តរាគមន៍បាន ហេតុដូច្នេះហើយទើបពួកគាត់ គ្មានលទ្ធភាពក្នុងការស្វែងរកព័ត៌មានអំពីកូន។
នៅក្នុងរបាយការណ៍ស្ដីពី កុមារដែលត្រូវបានបញ្ជូនចេញពីប្រទេសកម្ពុជាដោយលួចលាក់៖ ការក្លែងបន្លំ និងអំពើដែលត្រូវបានអះអាងថា ជាអំពើពុករលួយក្នុងប្រព័ន្ធស្មុំកូនអន្តរប្រទេស ចេញផ្សាយថ្ងៃនេះ អង្គការ លីកាដូ បានពិពណ៌នាពីករណីរបស់ស្ដ្រីមួយចំនួន ដែលបានទាក់ទងមក លីកាដូ ដើម្បីស្នើឱ្យជួយអន្តរាគមន៍ស្វែងរកកូនរបស់ពួកគាត់ ដែលត្រូវបានគ្រួសារជាជនបរទេស សុំយកទៅចិញ្ចឹមនៅក្រៅប្រទេស កាលពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ២០០០។ ស្រ្តីទាំងនោះមានស្ថានភាពរស់នៅក្រីក្រខ្លាំង ហើយបានយកកូនរបស់ពួកគាត់ដែលមានអាយុចន្លោះពី ៣ឆ្នាំ ទៅ ៩ឆ្នាំ មកផ្ញើនៅមណ្ឌលកុមារកំព្រា។ ក្នុងនោះមានករណីពីរ ដែលស្រ្តីទាំងនោះសម្រេចចិត្តធ្វើបែបនេះ ព្រោះតែចង់ឱ្យកូនបានទៅសាលារៀន។ ករណីមួយទៀតគឺកុមារមានជំងឺ និងត្រូវការការព្យាបាលឱ្យបានទៀងទាត់ ដែលស្រ្តីជាម្ដាយមិនអាចធ្វើទៅបាន ដោយសារគាត់ប្រកបការងារជាកម្មការិនីរោងចក្រកាត់ដេរ។ ក្នុងករណីទាំងអស់នេះ ស្រ្តីជាម្ដាយនៅតែបន្តទៅសួរសុខទុក្ខកូនរបស់ពួកគាត់យ៉ាងទៀងទាត់ អំឡុងពេលដែលកុមារទាំងនោះនៅក្នុងមណ្ឌលកុមារកំព្រានៅឡើយ។ មិនមានស្រ្តីណាម្នាក់បានផ្ដល់ការព្រមព្រៀងដល់ដំណើរការស្មុំកូនរបស់ពួកគេទេ។
យោងតាមទិន្នន័យរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា កុមារចំនួន ៣៦៩៦នាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅរស់នៅបរទេស មុនពេលមានការផ្អាកដំណើរការស្មុំកូននេះ នៅឆ្នាំ២០០៩។ ឆ្លងតាមបទពិសោធន៍នៃការស្មុំកូនអន្តរប្រទេសនៅកម្ពុជា មានន័យថា ករណីនេះមិនមែនជាបញ្ហាថ្មីនោះទេ ហើយប្រហែលជាមានគ្រួសារជនរងគ្រោះជាច្រើនទៀត ដែលបានជួបបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក នាយិកាអង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា “ករណីទាំងនេះគឺជារឿងដែលគួរឱ្យខ្លោចផ្សា”។ អ្នកនាងបានបន្តថា “សិទ្ធិរបស់ឳពុកម្ដាយបង្កើតនៃកុមារមិនត្រូវបានគោរព ហើយទុក្ខកង្វល់របស់ពួកគាត់មិនត្រូវបានអើពើ។ កុមារត្រូវបានលួចលាក់បញ្ជូនចេញពីប្រទេសកម្ពុជា ដែលជាអត្តសញ្ញាណពិតរបស់ពួកគេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកទាំងនោះគួរតែទទួលបាននូវការសុំទោស និងគួរមានការចាត់វិធានការលើអ្នកទទួលខុសត្រូវទាំងអស់ដែលពាក់ព័ន្ធ”។
ចាប់តាំងពីការផ្អាកដំណើរការស្មុំកូនអន្តរប្រទេសនៅឆ្នាំ២០០៩ អាជ្ញាធរកម្ពុជានៅមិនទាន់ចាត់វិធានការដើម្បីផ្ដន្ទាទោស ចំពោះបទល្មើសដែលបានចងក្រងជាឯកសារភ័ស្ដុតាងនៅឡើយទេ ហើយមានការស៊ើបអង្កេតស៊ីជម្រៅតិចតួចណាស់ដែលត្រូវបានធ្វើឡើង។ ឳពុកម្ដាយបង្កើតរបស់កុមាររងគ្រោះ មិនបានទទួលសំណងការខូចខាតទេ ហើយការរងគ្រោះឬការបាត់បង់កូនរបស់ពួកគាត់ ក៏មិនត្រូវបានទទួលស្គាល់ផងដែរ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី អាជ្ញាធរកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ប៉ុន្មានដងហើយថា គ្រោងនឹងបើកឱ្យមានដំណើរការស្មុំកូនឡើងវិញ។
ស្ត្រីជាម្ដាយមួយចំនួនដែលបានស្នើឱ្យ អង្គការលីកាដូ ជួយអន្តរាគមន៍ដើម្បីស្វែងរកកូនរបស់ពួកគាត់ យល់ថា កូនរបស់ពួកគាត់នឹងមិនអាចត្រឡប់មកវិញទេ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលពួកគាត់ចង់ដឹងបំផុតនៅពេលនេះគឺ ថាតើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះកូនរបស់ពួកគាត់ ហើយសុខទុក្ខរបស់ពួកគេ ដូចម្ដេចដែរ។ ស្ត្រីទាំងនោះចង់ជួបមុខកូនម្ដងទៀត ប្រសិនបើភាគីកូនត្រូវការ។ អង្គការ លីកាដូ បានព្យាយាមទាក់ទងទៅអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធជាច្រើនលើបញ្ហានេះ ទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេស។ ដំណើរការលើបញ្ហានេះ គឺពិតជាពិបាកនិងស្មុគស្មាញ ដោយសារកង្វះខាតនៃនីតិវិធីផ្លូវការទាំងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងក្រៅប្រទេស ដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិស្មុំកូនបែបក្លែងបន្លំនេះ។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីឃ្លាំមើលនិងការពារសិទ្ធិមនុស្សនៃអង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា “រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសជាច្រើនដែលទទួលបានកុមារពីប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីយកទៅចិញ្ចឹម មានការទទួលខុសត្រូវច្រើនដូចគ្នាជាមួយអាជ្ញាធរកម្ពុជា ក្នុងការកែតម្រូវកំហុសពី អតីតកាល”។ “យើងដឹងថា អាចមានករណីដូចគ្នានេះជាច្រើនទៀត ហើយរដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធគួរតែមានយន្តការច្បាស់លាស់មួយ ដើម្បីឱ្យភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ អាចស្វែងរកអន្តរាគមន៍ និងទទួលបានសំណងការខូចខាត”។
របាយការណ៍នេះ សំណូមពរដោយទទូចឱ្យអាជ្ញាធរកម្ពុជានិងរដ្ឋាភិបាលបរទេសពាក់ព័ន្ធ ធ្វើការសុំទោសដល់អ្នកគ្រប់គ្នាដែលរងគ្រោះដោយដំណើរការស្មុំកូនបែបក្លែងបន្លំនេះ ពីអតីតកាល។ អ្នកទាំងនោះគួរតែបង្កើតឱ្យមានប្រព័ន្ធស៊ើបអង្កេត និងការផ្ដល់សំណង ដល់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា រងគ្រោះ និងបង្កើតយន្តការសម្រាប់កុមារដែលត្រូវបានសុំយកទៅចិញ្ចឹមនៅក្រៅប្រទេស ដើម្បីអាចស្រាវជ្រាវរកជីវប្រវត្តិកុមារ និងបង្កើតការទំនាក់ទំនងជាមួយឳពុកម្ដាយបង្កើតរបស់ពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវការ។
ជាចុងក្រោយ របាយការណ៍នេះសង្ឃឹមថា រដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធនឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការស្មុំកូនអន្តរប្រទេសជាថ្មីម្ដងទៀតទេ ដរាបណាមិនទាន់មានប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពឬយន្តការការពារដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ ហើយវិធានការសុវត្ថិភាពត្រូវបានយកមកអនុវត្ត ដើម្បីការពារកុំឱ្យកើតមានការរំលោភបំពានដូចអតីតកាលទៀត៕
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖
▪ អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក នាយិកាអង្គការលីកាដូ (ភាសាអង់គ្លេស និងបារាំង), ទូរស័ព្ទលេខ ០១២ ២១៤ ៤៥៤។
▪ លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីឃ្លាំមើលនិងការពារសិទ្ធិមនុស្សនៃអង្គការលីកាដូ (ភាសាខ្មែរ), ទូស័ព្ទលេខ ០១០ ៣២៧ ៧៧០។
PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
MP3៖ ស្តាប់សំឡេងជាភាសាខ្មែរ
- ចំណងជើង & មូលបទ
- សិទ្ធិកុមារ ការស្មុំកូនឆ្លងប្រទេស សិទ្ធិស្ត្រី
