សេចក្តីប្រកាសព័ត៌មាន: សេចក្តីព្រាងច្បាប់លើកទីពីរស្តីពីសហគម និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលធ្វើឲ្យបាត់បង់សិទ្ធិ មូលដ្ឋាន
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី៣១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១១
ភ្នំពេញ (ថ្ងៃទី៣១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១១) – សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពី សមាគម និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល (ហៅកាត់ថា ច្បាប់អង្គការ) គឺពុំមានអ្វីសំខាន់ខុសប្លែកពីសេចក្តីព្រាងលើកទីមួយឡើយ ហើយច្បាប់នេះនៅតែជាការគំរាមកំហែងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមកលើ អង្គការសង្គមស៊ីវិលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្នដដែល នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍សង្ខេបថ្មីមួយរបស់អង្គការលីកាដូ។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់លើកទីមួយ ដែលបានចេញផ្សព្វផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១០ កន្លងទៅនេះត្រូវបានអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកសង្កេតការណ៍អន្តរជាតិនានា ថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំងក្លាដែលថា ច្បាប់នេះ គឺជាការវាយប្រហារមកលើសិទ្ធិមានសេរីភាព ខាងសមាគម ជួបប្រជុំ និងបញ្ចេញមតិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា។ សេចក្តីព្រាងច្បាប់លើកទីពីរដែលចេញផ្សព្វផ្សាយដោយក្រសួងមហាផ្ទៃកាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែមីនា កន្លងទៅនេះពុំមានការកែប្រែអ្វីដើម្បីបន្ធូរបន្ថយនូវការភ័យខ្លាចនេះឡើយ។
ការចុះបញ្ជី នៅតែជាលក្ខខ័ណ្ឌតម្រូវចាំបាច់សម្រាប់អង្គការ និងសមាគមទាំងអស់ជាដដែល (មាត្រា ៦)។ ក្រុមណាដែលពុំបានចុះបញ្ជី នឹងមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើសកម្មភាពឡើយ។ មាត្រាសំខាន់ៗមួយចំនួននៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់នៅឡើយ ហើយដែលវាផ្តល់ឲ្យមានការបកស្រាយតាមអំពើចិត្ត។ នៅក្នុងកាលៈទេសៈជាច្រើន រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវបានផ្តល់ឲ្យមាននូវអំណាចដើម្បីបិទអង្គការ សមាគមតាមទំនើងចិត្ត ដោយពុំមានផ្តល់លទ្ធភាពសម្រាប់ធ្វើការតវ៉ាឡើយ (មាត្រា១៨ ត្រូវបានលុបចេញពីសេចក្តីព្រាងលើកទី២)។
កញ្ញា ណាលី ពីឡូក នាយិកា អង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា “ច្បាប់នេះ លុបបាត់ចោលទាំងស្រុងនូវទស្សនះស្តីអំពីសង្គមស៊ីវិលឯករាជ្យ” “ប្រសិនបើយើងពិនិត្យមើលច្បាប់នេះ ពីមាត្រាមួយទៅមាត្រាមួយ ហើយមើលច្បាប់នេះទាំងមូល នោះវាមិនអាចនឹងមិនឲ្យយើងធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋានបានថា ចេតនារបស់ច្បាប់នេះគឺ ត្រួតត្រាលើសង្គមស៊ីវិលឡើយ”។
ទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាល បានប្រកាសជាយូរមកហើយ អំពីគោលបំណងរបស់ខ្លួដែលចង់ឲ្យមានច្បាប់សម្រាប់អង្គការ និងសហគម ក៏ដោយ ក៏មន្ត្រីនានានៅមិនទាន់បានបង្ហាញឲ្យបានច្បាស់លាស់នៅឡើយអំពីសេចក្តីត្រូវការដើម្បីមានច្បាប់នេះ។ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី ឆ្នាំ២០០៧ ដែលនៅកំពុងតែរង់ចាំនូវការប្រកាសអោយប្រើនូវមាត្រាមួយចំនួនធំទៀតនោះ វានឹងផ្តល់មកនូវរបបចុះបញ្ជីដោយស្ម័គ្រចិត្ត ព្រមទាំងផ្តល់ឲ្យមាននូវបទបញ្ញាត្តិគ្រប់គ្រាន់ ចំពោះគ្រប់អង្គការ ឬស្ថាប័ននិតិបុគ្គលទាំងអស់ – ទាំងចំពោះអង្គការមិនរកកម្រៃ។ មកទល់ពេលនេះ ហេតុផលចម្បងតែមួយគត់របស់រដ្ឋាភិបាល សម្រាប់ការមានច្បាប់នេះគឺ ផ្តើមចេញពីការព្រួយបារម្ភចំពោះចំនួនច្រើននៃក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងការប្រកាសអះអាង ដើម្បីទប់ស្កាត់អំពីភេវរកម្ម។
កង្វះភាពច្បាស់លាស់ អំពីគោលបំណងរបស់ច្បាប់ បានបណ្តាលឲ្យមន្រ្តីជាន់ខ្ពស់នៃក្រសួងការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិក បានប្រកាសកាលពីថ្ងៃទី១១ ខែកុម្ភៈ កន្លងទៅនេះថា សហរដ្ឋអាមេរិក មិន “យល់អំពីភាពចាំបាច់នៃច្បាប់នេះឡើយ”។
កញ្ញា ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា “មិនដូចច្បាប់ស្តីពីអង្គការមិនរកកម្រៃជាច្រើននៅលើពិភពលោកទេ ច្បាប់នេះគ្មានផលប្រយោជន៍ដែលមានសារៈសំខាន់ដល់ក្រុមដែលមិនបានចុះបញ្ជីឡើយ។ នៅក្នុងច្បាប់នេះមានពោរពេញទៅដោយការបំភិតបំភ័យ ជាជាងការផ្តល់ប្រយោជន៍”។
របាយការណ៍សង្ខេបថ្មីបំផុតរបស់អង្គការលីកាដូ ដែលផ្អែកលើរបាយការណ៍ស្រដៀងគ្នាមួយ ដែលបានចេញផ្សាយកាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១១ កន្លងទៅនេះ បន្ទាប់ពីការចេញផ្សព្វផ្សាយនូវសេចក្តីព្រាងលើកទីមួយនៃច្បាប់ស្តីពី “សហគម និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល” ដែលរបាយការណ៍សង្ខេបថ្មីនេះ វិភាគលើចំណុចជាក់លាក់ដែលមានការកែប្រែនៅក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់លើកទីពីរ ហើយជាលទ្ធផល គឺវាផ្តល់មកនូវ សេចក្តីសន្និដ្ឋានដូចគ្នានឹងសេចក្តីសន្និដ្ឋានដែលមានក្នុងរបាយការណ៍សង្ខេបចេញផ្សាយកាលពី ខែមករា ។ ក្រុមសង្គមស៊ីវិលមិនគួរត្រូវបានបង្ខំឲ្យចុះបញ្ជីទេ។ ការចុះបញ្ជីដោយស្ម័គ្រចិត្ត គឺជាលក្ខខ័ណ្ឌតម្រូវចាំបាច់ ដើម្បីធានាថាច្បាប់នេះគោរពសិទ្ធិមានសេរីភាពខាងសមាគម ជួបប្រជុំ និងបញ្ចេញមតិ របស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាដូចដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា និងសន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិនានា។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖
▪ កញ្ញា ណាលី ពីឡូក នាយិកា អង្គការលីកាដូ (និយាយភាសា អង់គ្លេស និងបារាំង) ទូរស័ព្ទៈ ០១២ ៨០៣ ៦៥០
▪ លោក ហ៊ម ស៊ុនរិទ្ធិ នាយករងទទួលបន្ទុកផ្នែកឃ្លាំមើល និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស (និយាយភាសាខ្មែរ) ទូរស័ព្ទៈ ០១២ ៩៨៨ ៩៥៩
PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
- ចំណងជើង & មូលបទ
- តុលាការ និងនីតិរដ្ឋ ច្បាប់ ឬបទប្បញ្ញត្តិ
