ការបញ្ចប់ករណីទាំងពីរដែលទាក់ទងទៅនឹងអំពើឃាតកម្ម លោកឈុត វុទ្ធី បានបន្សល់ទុកនូវសំណួរច្រើនជាងចំលើយ
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី២២ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១២
បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន Timber Green លោក រ៉ាន់ បូរ័ត្ន ត្រូវបានតុលាការផ្តន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេល ពីរឆ្នាំ នៅថ្ងៃនេះពីបទបាញ់សម្លាប់មន្ត្រីយោធា ដែលរដ្ឋាភិបាលបានអះអាងថាបានសម្លាប់សកម្មជនបរិស្ថានលោកឈុត វុទ្ធី។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី មួយភាគបីនៃទោស ត្រូវបានព្យួរ ហើយលោករ៉ាន់ បូរ័ត្ន នឹងត្រូវបានដោះលែងនៅរយៈពេល ពីរសប្តាហ៍ក្រោយ។
លោកឈុត វុទ្ធី ត្រូវបានបាញ់សម្លាប់ នៅតំបន់ដាច់ស្រយាលមួយកន្លែង ឆ្ងាយពីភ្នំក្រវាញ កាលពីថ្ងៃទី២៦ ក្នុងខណៈពេលដែលគាត់កំពុងស៊ើបអង្កេតករណីកាប់ឈើខុសច្បាប់ ជាមួយអ្នកកាសែត Cambodia Daily ពីររូបទៀត។ មន្ត្រីយោធា លោក អ៊ិន រតនា ក៏ត្រូវបានបាញ់សម្លាប់នៅពេលផ្ទុះអាវុធផងដែរ។ មន្ត្រីរាជរដ្ឋាភិបាលបានរៀបចំលំដាប់នៃការពន្យល់ដែលមានលក្ខណៈផ្ទុយគ្នា ហើយចំលែកៗជាច្រើន សម្រាប់ការស្លាប់របស់លោក វុទ្ធី នៅមុនបិទបញ្ចប់ដោយការចង្អុលនូវការបាញ់ទៅលោក អ៊ិន រតនា។
នៅក្នុងនីតិវិធីសវនាការរយៈពេល ៩០នាទី នៅចំពោះមុខតុលាការខេត្តកោះកុង កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១២ លោកបូរ័ត្នបានផ្តល់សក្ខីកម្មថា គាត់បានព្យាយាមទាញយកអាវុធពីលោក រតនា បន្ទាប់ពីលោក វុទ្ធី ត្រូវបានបាញ់ ក៏ប៉ុន្តែដោយឧប្បទ្ទវហេតុក៏បានបាញ់សម្លាប់លោក អ៊ិន រតនា ដោយកាំភ្លើង AK-47 របស់គាត់។ លោក បូរ័ត្ន ត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទ “មនុស្សឃាតដោយអចេតនា” ដែលត្រូវផ្តន្ទាទោសអតិបរមារយៈពេល ៣ឆ្នាំ។
នៅមុនពេលសវនការលើករណីលោក បូរ័ត្ន លោកចៅក្រម ខាំ សុផារី បានប្រកាសថាតុលាការបានធ្វើការបិទជាផ្លូវការនូវសំណុំរឿងស៊ើបអង្កេតលើករណីការស្លាប់របស់លោក វុទ្ធី។ យោងតាមការប្រកាសរបស់តុលាការ សំណុំរឿងនៃការបាញ់ប្រហារនៅថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា ត្រូវបានបែងចែកជាពីរសំណុំរឿង ដោយសំណុំរឿងមួយធ្វើការស៊ើបអង្កេតលើករណីការស្លាប់របស់លោក ឈុត វុទ្ធី ហើយសំណុំរឿងមួយទៀតធ្វើការស៊ើបអង្កេតលើករណីការស្លាប់របស់លោក អ៊ិន រតនា។ ដោយ សារការស៊ើបអង្កេតលើករណីការសម្លាប់លោកវុទ្ធី ត្រូវបានសន្និដ្ឋានបញ្ចប់ថា គឺលោក រតនាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ តុលាការបានអះអាងថា មិនមាននីតិវិធីបន្តទេ សម្រាប់ករណីនេះ។
នាយិការអង្គការសិទិ្ធមនុស្ស លីកាដូ អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក មានប្រសាសន៍ថា៖ “ការស៊ើបអង្កេតលើករណីការសម្លាប់លោក ឈុត វុទ្ធី គឺជាការមិនយកចិត្តទុកដាក់ដល់ភាពយុត្តិធម៌ តាំងពីថ្ងៃទីមួយ (តាំងពីការពន្យល់មិនសមតម្យលើការស្លាប់របស់គាត់ ការធ្វើបទបង្ហាញដែលមិនច្បាស់លាស់ និងការធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋានដែលមិនមានការប្រជែងគ្នា គឺមិនមែនជាជាសវនាការមួយទេ)”។ អ្នកនាង មានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា៖ “ការបាញ់ប្រហារ បានធ្វើឲ្យសកម្មជនបរិស្ថានដ៏លេចធ្លោម្នាក់នៅ កម្ពុជាស្លាប់ ហើយក៏ធ្វើឲ្យមន្ត្រីយោធាម្នាក់ស្លាប់ផងដែរ រីឯលទ្ធផលនៃការស៊ើបអង្កេត គឺត្រឹមតែបុគ្គលិកសន្តិសុខឯកជនម្នាក់ដែលមិនមានអាវុធក្នុងដៃក្នុងអំឡុងពេលកើតហេតុ ត្រូវបានផ្តន្ទាទោសជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេល ៦ខែ។ នេះជាការទម្លាប់បំភិតបំភ័យដល់អ្នកទាំងឡាយ ដែលចង់និយាយរិះគន់នឹងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។”
សវនាការលើករណីលោកប៉ូរ័ត្ន មានភាពមិនប្រក្រតីច្រើន ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញតុលាការមិនដូចជាស្ថាប័នដែលការស្វែងរកនូវការពិត ប៉ុន្តែត្រឹមតែជាស្ថាប័នដែលនាំពាក្យដល់សាធារណជនប៉ុណ្ណោះ។
ជាចំនុចសំខាន់បំផុត នីតិវធីលើករណីលោក បូរ័ត្ន គួរតែមានការធ្វើបទបង្ហាញនូវភស្តុតាងដែលបង្ហាញឲ្យឃើញថាលោក រតនា បានបាញ់លោកវុទ្ធី។ ប្រសិនបើមិនមានភស្តុតាងបែបនេះទេ គឺមិនអាចទៅរួចទេ ក្នុងការលើកឡើងដោយស្របច្បាប់ថាអំពើរបស់លោក បូរ័ត្ន គឺជាការការពារខ្លួនដោយស្របច្បាប់ តាមរយៈការព្យាយាមទាញយកអាវុធពីលោក រតនា។ ក៏ប៉ុន្តែមិនមានភស្តុតាងដែលគួរឲ្យជឿបាន អំពីពិរុទ្ធភាពរបស់លោករតនា ត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញនៅក្នុងអំឡុងពេលសវនាការយ៉ាងរហ័សរយៈពេល ៩០នាទីនោះទេ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទោះជាយ៉ាងណាក៏មិនមានភស្តុតាងរឹងមាំណាមួយត្រូវបានលើកឡើងផងដែរ។ តុលាការមិនបានលឺអំពីការវិភាគណាមួយលើគ្រាប់កាំភ្លើង ស្នាមម្រាមដៃ រំសេវគ្រាប់ដែលឆេះ កន្លែងរបួស ឬក៏ទីកន្លែងនិងចំនួននៃសំបកគ្រាប់ដែលបានរកឃើញនោះទេ។ ហើយក៏មិនមានទាំងការបង្ហាញអំពីតារាងគំនូសបង្ហាញពីកន្លែងដែលបុគ្គលម្នាក់ៗបានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នោះ និងការពន្យល់អំពីហេតុផលនៃរន្ធដែលធ្លុះនៅក្នុងឡានរបស់លោកវុទ្ធីដោយគ្រាប់កាំភ្លើង ឬក៏ស្នាមរបួសនៅលើខ្លួនរបស់លោករតនាដែរ។
ផ្ទុយទៅវិញ ការបរាជ័យក្នុងការសម្តែងឡើងវិញរបស់បូរ័ត្ន អំពីការបាញ់ទៅលើលោករតនានៅក្នុងបន្ទប់សវនាការ បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដំណើររឿងដែលមិនគួរឲ្យគេជឿបាន៖ ជាធម្មតាគ្មានមធ្យោបាយណាដែលកាំភ្លើងដ៏វែងរបស់លោករតនាអាចបែរ ១៨០ ដឺក្រេ ហើយបណ្តាលឲ្យបាញ់ត្រូវកន្លែងពីរផ្សេងគ្នាចំងាយឆ្ងាយពីគ្នាជាច្រើន អ៊ីញ (inch) ដោយមួយនៅទ្រូង ឯមួយទៀតនៅចំត្រង់ពោះលោករតនា។
សាក្សីសំខាន់ជាច្រើន មិនបានមកបង្ហាញខ្លួននៅសវនាការនោះឡើយ រួមទាំងយោធាម្នាក់ដែលជាបុគ្គលិកសន្តិសុខក្រុមហ៊ុន Timber Green ដោយយោងតាមរបាយការណ៍ជាច្រើន គឺជាតួសំដែងយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដែលឈានដល់ការបាញ់ប្រហារ ហើយដែលនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នោះយោធានោះបានពាក់ម៉ាសមុខ និងមានភាពស្រវឹងស្រាខ្លាំង។ មិនមានការព្យាយាមណាមួយដើម្បីវិនិច្ឆ័យលើការអវត្តមានទាំងនេះទេ។
ជាលទ្ធផល ស្ទើរតែពេញមួយសវនាការ ក្រឡាបញ្ជីត្រឹមតែបានអានសក្ខីកម្មរបស់សាក្សីខ្លីៗប៉ុណ្ណោះ។ សក្ខីកម្មជាលាយលក្ខណ៍អក្សរចំនួនប្រាំបី បង្ហាញនូវភាពមិនច្បាស់លាស់ ភាពមិនស៊ីចង្វាក់គ្នារបស់ពួកគេ និងការខកខានក្នុងការបង្ហាញនូវពត៌មានលំអិត។ ការសន្ទនាដែលត្រូវបានពិពណ៌នាឡើងវិញមួយចំនួន ជាមួយនឹងសាក្សីដែលមិនគួរឲ្យជឿ គឺជាការបន្ថែមឡើងមួយកំរិតទៀតនូវពាក្យដែលបាននិយាយដដែលៗ ទៅលើបទបង្ហាញដែលមិនគួរឲ្យជឿដែលមានស្រាប់។ ដោយគ្មានវត្តមានសាក្សី នោះមិនមានមធ្យោបាយណាដែលចៅក្រម ព្រះរាជអាជ្ញា ឬក៏មេធាវីការពារក្តីអាចសួរអំពីភាពមិនស៊ីចង្វាក់គ្នា ឬសួរដេញដោលរកពត៌មានលំអិតបន្ថែមបាននោះទេ។
ក្នុងចំណោមបុគ្គលដែលបានធ្វើសក្ខីកម្មនៅក្នុងសវនាការ មានតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលបានអះអាងថាជាសាក្សីបានឃើញការបាញ់ប្រហារ គឺលោកសូ សុភាព ដែលជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន Timber Green និងជាកងរាជអាវុធហត្ថ។ លោកសុភាព ដែលជាសាក្សីផ្ទាល់ភ្នែកតែម្នាក់គត់នៅក្នុងសវនាការក្រៅពីលោកបូរ័ត្នខ្លួនឯង បានផ្តល់សក្ខីកម្មយ៉ាងសង្ខេប ហើយច្បាស់ៗ ថាគាត់មិនបានគិតថាលោករតនាមានបំណងនឹងសម្លាប់លោកវុទ្ធីនោះទេ ហើយលោកបូរ័ត្នប្រហែលជាបានជួយជីវិតអ្នកកាសែតពីររូបនោះដែរ។
មិនមានបុគ្គលផ្សេងទៀត ដែលត្រូវបានកោះហៅមកធ្វើជាសាក្សីនៅក្នុងសវនាការ ដែលបានឃើញការបាញ់ប្រហារនោះឡើយ។ បុគ្គលម្នាក់ ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុន Timber Green បានទទួលស្គាល់ថាបុគ្គលិកសន្តិសុខរបស់គាត់បានទូរស័ព្ទទៅប្រាប់គាត់អំពីវត្តមានរបស់លោកវុទ្ធី និងការថតយករូបភាពនៅទីនោះរបស់លោកវុទ្ធី ដោយមានអ្នកការសែតពីររូបមកជាមួយផង។ អ្នកគ្រប់គ្រងនោះ បានអះអាងថាគាត់មិនបានធ្វើសកម្មភាពអ្វីដើម្បីឆ្លើយតបនឹងទូរស័ព្ទនោះទេ។
មន្ត្រីយោធា ក៏បានផ្តល់សក្ខីកម្មយ៉ាងសង្ខេបអំពីបទសម្ភាសន៍ដែលគាត់បានធ្វើជាមួយសាក្សីអំពីការបាញ់ប្រហារនោះដែរ។ សាក្សីដែលអវត្តមាន សន្មតថាបានប្រាប់មន្ត្រីរូបនោះថា លោករតនាបានសម្លាប់លោកវុទ្ធីនៅមុនលោកបូរ័ត្នបានសម្លាប់លោករតនាដោយអចេតនា។ ម្តងទៀត មិនមានហេតុផលណាមួយ ដែលបានពន្យល់ឲ្យបានច្បាស់លាស់សម្រាប់ការអវត្តមានដោយខ្លួនឯងរបស់សាក្សីនៅមុខតុលាការនោះទេ។ នៅពេលត្រូវបានសាកសួរអំពីសំបកគ្រាប់កាំភ្លើង មន្ត្រីយោធាបាននិយាយថារូបលោកបានរកឃើញប្រហែលជាពីរ ឬបីគ្រាប់។ ការឆ្លើយតបដ៏ស្រពិចស្រពិលនេះ គឺមិនមានការតាមដានណាមួយនោះទេ។
ការផ្តល់សក្ខីកម្មពេញមួយអង្គសវនាការ បានវែកទុកមួយឡែកនូវព្រឹត្តិការណ៍ដែលបណ្តាលឲ្យមានការបាញ់ប្រហារ ពោលគឺអំពីការរឹបអូសកាមេរ៉ា និងការបិទផ្លូវ ដោយបានត្រឹមតែអះអាងថាលោកវុទ្ធីបានថតរូបនៅក្នុងព្រៃដោយមិនមានការអនុញ្ញាត។
នៅមុនពេលបិទសេចក្តីថ្លែងការណ៍ តុលាការបានសួរទៅប្រធានគណកម្មាធិការស៊ើបអង្កេត ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីស៊ើបអង្កេតលើករណីការស្លាប់របស់លោកវុទ្ធី គឺលោកឧត្តមសេនីយ៍ ម៉ក់ ជីតូ ដើម្បីផ្តល់សក្ខីកម្ម។ លោកឧត្តមសេនីយ៍ ម៉ក់ ជីតូ បានធ្វើការអង្កេតលើនីតិវិធីទាំងមូល ហើយបានធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋាន ដោយគ្រាន់តែមានប្រសាសន៍ថា លោកបានធ្វើការសម្ភាសន៍លើសាក្សីចំនួន ១១ នាក់។ ដោយមិនមានការផ្តល់ពត៌មានលំអិតជាងនេះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា លោកកំណត់ថាលោករតនាបានបាញ់លោកវុទ្ធី នៅមុនពេលត្រូវបានបាញ់សម្លាប់ដោយគ្រាប់កាំភ្លើងដែលចេញពីកាំភ្លើងរបស់ខ្លួនឯង ដោយឧប្បទ្ទវហេតុ នៅពេលដែលលោកបូរ័ត្នព្យាយាមទាញកាំភ្លើងពីដៃរបស់លោករតនា។ ការផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់លោកឧត្តមសេនីយ៍ជីតូ មិនបានពិពណ៌នាអំពីការធ្វើកោសល្យវិច្ច័យតាមនីតិក្រម (forensic testing) ណាមួយ ដែលបានធ្វើឡើងនោះទេ។
នាយិការអង្គការសិទិ្ធមនុស្ស អ្នកនាងណាលី ពីឡូក មានប្រសាសន៍ថា៖ “សវនាការនេះ ជានីតិវិធីយ៉ាងរហ័ស ហើយចម្លើយរបស់ចុងចោទ មានលក្ខណៈមិនគួរឲ្យជឿបាន”។ អ្នកនាងបានមានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា៖ “ការស្លាប់របស់លោកវុទ្ធី សមនឹងទទួលបាននូវភាពយុត្តិធម៌ ហើយការណ៍នេះទាមទារឲ្យមានការស៊ើបអង្កេតឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងការលាតត្រដាងនូវភស្តុតាងដែលគួរឲ្យជឿដល់សាធារណជន ដើម្បីលុបបំបាត់ទស្សនៈនិទណ្ឌភាពដែលនៅតែបន្តមាន នៅជុំវិញសោកនាដកម្មនេះ”។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖
▪ Naly Pilorge, LICADHO Director, 012 803 650
PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
MP3៖ ស្តាប់សំឡេងជាភាសាខ្មែរ
- ចំណងជើង & មូលបទ
- តុលាការ និងនីតិរដ្ឋ ឃាតកម្ម ឈុត វុទ្ធី
