អនុក្រិត្យថ្មីស្តីពីការគ្រប់គ្រងលើការបញ្ជូនពលករខ្មែរទៅធ្វើការនៅបរទេសតាមរយៈទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសឯកជន
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី៣១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១១
យោងតាមការវិភាគរបស់អង្គការលីកាដូ អនុក្រិត្យថ្មីស្តីពីការគ្រប់គ្រងលើការបញ្ជូនពលករខ្មែរទៅធ្វើការនៅបរទេសដែលទើបតែបានអនុម័តនាពេលថ្មីនេះៗរបស់ប្រទេសកម្ពុជា គឺជាការបរាជ័យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់ពលករខ្មែរ ហើយគួរលុបចោលអនុក្រិត្យនេះ។
អនុក្រិត្យស្តីពីការ “គ្រប់គ្រងលើការបញ្ជូនពលករខ្មែរទៅបរទេស តាមរយៈទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសឯកជន” អនុក្រិត្យ លេខ ១៩០ បានបង្កើតឡើងដោយរាជរដ្ឋាភិបាលដើម្បីជំរុញឲ្យភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករកាន់តែរីកដុះដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងប្រទេស។ ទីភ្នាក់ងារជាង ៣០ កន្លែងបានចុះបញ្ជីជាផ្លូវការជាមួយក្រសួងការងារ ដែលស្រ្តីខ្មែរភាគច្រើនធ្វើជាស្ត្រីជំនួយការមេផ្ទះនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។
ទាំងស្រ្តី និងក្មេងស្រីខ្មែរមិនទាន់គ្រប់អាយុ ប្រមាណ ៥០,០០០ (ប្រាំម៉ឺន) នាក់ បានចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៨។
អង្គការលីកាដូបានចងក្រងករណីរំលោភបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក្នុងវិស័យខាងលើនេះ អស់រយៈពេលជាងពីរឆ្នាំកន្លងមកនេះ រួមមាវិធីផ្តល់ប្រាក់កម្ចីជាប់បំណុល ការស្លាប់ក្នុងមណ្ឌលបណ្តុះបណ្ថាលការជ្រើសរើសពលករមិនទាន់គ្រប់អាយុ ការបង្ខាំងមនុស្សខុសច្បាប់ ការសម្របសម្រួលផ្តល់មធ្យោបាយក្លែងឯកសារ និងការមិនបើកប្រាក់ខែដល់ពលករ។ ចំណុចទាំងនេះមិនមានចែងនៅក្នុងអនុក្រិត្យថ្មីនេះទេ។ចំណែកឯវិធានការការពារពលករ នៅមានលក្ខណៈមិនទាន់ច្បាស់លាស់ និងក្នុងករណីមួយចំនួន អនុក្រិត្យនេះមិនសូវតឹងរឹងដូចអនុក្រិត្យលេខ ៥៧ ដែលបានសម្រេចកាលពីឆ្នាំ ១៩៩៧។
គ្មានអ្វីគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ រាជរដ្ឋាភិបាលមិនបានបង្កើតឲ្យមានការប្រឹក្សាយោបល់ប្រកបដោយអត្ថន័យជាមួយនឹងសង្គមស៊ីវិល ក្នុងកំឡុងដំណើរការពង្រាងច្បាប់ និងបដិសេដមិនព្រមចែករំលែកពង្រាងច្បាប់ជាមុនលក្ខណៈប្រព័ន្ធទៀតផង។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសរបស់អង្គការលីកាដូមានប្រសាសន៍ថា អ្នកពង្រាងអនុក្រិត្យថ្មីនេះ មិនបានអើពើលើករណីរំលោភបំពានទាំងនៅក្នុងមណ្ឌលជ្រើសរើសពលករ នៅកម្ពុជានឹងនៅកន្លែង ធ្វើការក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ ជំនួសមកវិញ វាទំនងជាថាពួកគេផ្តោតតែបញ្ហាជីវិតរស់នៅស្រួលសម្រាប់ទីភ្នាក់ងាររបស់ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡួក នាយិកាអង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា កង្វៈខាតខ្លឹមសារចំពោះអនុក្រិត្យនេះហាក់ដូចជាផ្តល់វិញ្ញាបនបត្រ “ផ្កាយមាស” ដល់ភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករឯកជនដែលវាជាការចំអកទៅដល់ពលករខ្មែរដែលបានរងគ្រោះ។ ការចែងនេះគ្រាន់តែជាឧបករណ៍ទំនាក់ទំនងសាធារណៈមួយដែលអនុញ្ញាតិឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលតុបតែងរូបភាពភ្នាក់ងារដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះអាក្រក់ លើការរំលោភបំពានសិទ្ធិពលករច្រើនឆ្នាំ។
ក្នុងចំនោមករណីធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ដែលបានរកឃើញអំពីបញ្ហាផ្តល់ប្រាក់កម្ចីជាប់បំណុលនិងការជ្រើសរើសពលករថ្មីដែលមានសភាពជាទាសករដាច់ថ្លៃ មិនបានចែងក្នុងអនុក្រិត្យថ្មីនេះ។ ការអនុវត្តរបៀបសម្របសម្រួលផ្តល់មធ្យោបាយឯកសារបែបនេះ ពុំអាចត្រួតត្រាបានឡើយក្នុងវិស័យខាងលើនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីមុនក្លាយជាឧបករណ៍ទាក់ទាញទឹកចិត្ត ដើម្បីអាចចាប់ផ្តើមធ្វើការងារ។ ពលករច្រើនលើសលុបមកពីគ្រួសារក្រីក្រតាមជនបទ ត្រូវបានយកទៅដាក់នៅក្នុងមណ្ឌលក្រុមហ៊ុន ដើម្បីទទួលការបណ្តុះបណ្ថាលមុនចេញដំណើរ ដែលពួកគេទទួលរងនូវការជំពាក់បំណុលបន្ថែមទៀត លើការហូបចុក ការស្នាក់នៅ ឯកសារសម្រាប់ធ្វើដំណើរ និងការធ្វើដំណើរជាដើម។ វាមិនមែនជារឿងធម្មតានោះទេ សម្រាប់ពលករដែលត្រូវជាប់បំណុល រហូតកើនឡើងជាង១ពាន់ដុល្លាសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងម្នាក់ៗ។
ជាធម្មតា ពលករមិនបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចេញពីមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាល ដរាបណាពួកគេបានសងបំណុល។ ប៉ុន្តែការសងមិនអាចធ្វើទៅបានទេ ពីព្រោះពលករទាំងនោះមិនទាន់រកលុយសងបាននៅឡើយ។ ករណីមួយចំនួន ពលករមិនបានទទួលការអនុញ្ញាតិឲ្យទាក់ទងទៅក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានឡើយ។ ជាលទ្ធផល ពលករខ្លះបានធ្វើសកម្មភាពដែលអស់សង្ឃឹម។ ឧទាហរណ៍ កាលពីខែមីនា ពលករម្នាក់ប៉ុនប៉ងរត់គេចពីការកាចាកចេញពី មណ្ឌលតាមបង្អួចជាន់ទីបី។ គាត់បានធ្លាក់ និងបណ្តាលឲ្យរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ពលករនោះបានដាក់សំណើរសុំចេញពីមណ្ឌល ដើម្បីឲ្យគាត់អាចទៅជួបជុំកូនចៅរបស់គាត់វិញ។ សំណើរទាំងអស់ទទួលការបដិសេធ។
តែប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក សិក្ខាកាមម្នាក់ទៀតបានស្លាប់នៅក្នុងមណ្ឌលដដែល បន្ទាប់ពីមានជំងឺយូរមកហើយ។ គាត់បានសុំចេញពីមណ្ឌលជាច្រើនដង ប៉ុន្តែបុគ្គលិកនោះបានបដិសេធដោយទាមទារឲ្យគាត់ត្រូវបង់ប្រាក់ ១៥០០ ដុល្លាសហរដ្ឋអាមេរិកជាមុនសិន។
លោក អំ សំអាត បានមានប្រសាសន៍ថា ប្រាក់កម្ចីជាប់បំណុលគឺជាបញ្ហាប្រឈមដ៍ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតសម្រាប់ពលករចំណាកស្រុកបម្រើការងារតាមផ្ទះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ គួរឲ្យអាម៉ាសណាស់ដែលអនុក្រិត្យថ្មីនេះ មិនបានបង្ហាញពីបញ្ហានេះ។
បញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងអនុក្រិត្យថ្មីនេះរួមមាន៖
* បរាជ័យក្នុងការហាមឃាត់នូវទង្វើ ក្រៅច្បាប់របស់ភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករដែលគ្មានអាជ្ញាប័ណ្ណ ដែលបានខ្ចីអាជ្ញាប័ណ្ណពីភ្នាក់ងារដទៃទៀត ដែលបង្កការលំបាកក្នុងការអន្តរាគមន៍ករណីរំលោភបំពានទៅលើពលករ និងលំបាកក្នុងការស្គាល់អត្តសញ្ញាណជនប្រព្រឹត្ត។
* បរាជ័យមិនបង្គាប់ឲ្យកិច្ចសន្យានោះ ត្រូវបញ្ចូលការបើកប្រាក់ខែក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាកសម្រាប់ពលករ (មាត្រា ១០ នៃច្បាប់ចាស់ដែលតម្រូវឲ្យឈប់សម្រាកមួយថ្ងៃកន្លះក្នុងមួយខែ)
* បរាជ័យចំពោះកិច្ចសន្យាមិនមានព័ត៌មានជាក់លាក់ រួមមានប្រាក់ខែ ចំណែកនៃប្រាក់ខែដែលត្រូវផ្ញើរទៅគ្រួសារពលករ ខចែងអំពីការវិលត្រលប់មកស្រុកកំណើរតវិញរបស់ពលករ មុនកាលបរិច្ឆេទកំណត់ ការចំណាយលើការធ្វើដំណើរនិងប្រាក់បង់ឲ្យក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង (ទាំងអស់នេះតម្រូវឲ្យមាន ក្នុងមាត្រា ៩ នៃច្បាប់ចាស់)។
* ពុំមានខចែងណាមួយធានាថា សមាជិកគ្រួសាររបស់ពលករអាចទទួលបាន ព័ត៌មានអំពីកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពលករ ឬ ធានាថាគ្រួសារទទួលព័ត៌មាន បើពលករបាត់ខ្លួននោះឡើយ។
* គុណវិបត្តិធ្ងន់ធ្ងរក្នុងខចែងអំពីការដាក់ទោសទណ្ឌ។ ទោះបីជាមានទោសទណ្ឌបីថ្នាក់ក៍ដោយ ក៍ពុំមានការឆ្លើយតបដោយស័្វយប្រវត្តិលើការផ្តន្ទាទោស។ហេតុដូច្នេះ ដោយផ្អែកលើទ្រឹស្តី ភ្នាក់ងារអាចទទួលយកការព្រមានជាលាយល័ក្ខអក្សរឥតកំណត់។ ច្បាប់នេះមិនបានកំណត់ច្បាស់អំពីការណែនាំដែលតម្រូវឲ្យមានការដាក់ទណ្ឌកម្មធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ ដូចជាព្យួរអាជ្ញាប័ណ្ណមិនឲ្យប្រតិបត្តិការណ៍។
យោងតាមគុណវិបត្តិនៃអនុក្រិត្យថ្មីនេះ អង្គការលីកាដូ មានជំនឿថា អនុក្រិត្យនេះមិនអាចជួយស្រោចស្រង់បានទេ។ រាជរដ្ឋាភិបាលគួរតែពិនិត្យឡើងវិញ ដើម្បីតាក់តែងអំពីទោសទណ្ឌដោយសុក្រិតចំពោះភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករ និងផ្តល់ការការពារ ជាក់ស្តែងដល់ពលករចំណាកស្រុកពីការរំលោភបំពានលើឯកសារស្របច្បាប់។ លើសពីនេះទៀត ដំណើរការព្រាងច្បាប់ថ្មីនេះគួរធ្វើឡើងដោយតម្លាភាព និងមានការប្រឹក្សាយោបល់លើប្រកបដោយខ្លឹមសារដោយមានការចូលរួមពីក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលពាក់ព័ន្ធ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖
▪ អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក នាយិកាអង្គការលីកាដូ ០១២ ៨០៣ ៦៥០
▪ លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសអង្គការលីកាដូ ០១២ ៣២៧ ៧៧០
PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
- ចំណងជើង & មូលបទ
- សិទ្ធិការងារ ច្បាប់ ឬបទប្បញ្ញត្តិ សិទ្ធិស្ត្រី
